میگفت اونُ بخشیده ، خودشُ گول میزد زبونش میگفت ولی دلش نمی گفت ، به این نتیجه رسید که باید احساساتشُ بریزه بیرون ، اجازه بده احساساتش جاری بشن و اون فقط تماشا کنه ، این یه تجربه ی جدید بود ،
گفت ازش متنفره ، گفت شاید زبونش تا حالا اینُ نگفته ولی حالش ازش به هم میخوره ، زد به شعرُ شاعری ، و هر چی دوست داشت گفت ، ولی اینکار هم فایده نداشت و بهش آرامش نداد ، با خودش گفت روز تولدم عزا میگیرم و تو دلم بهش فهش میدم ، دیگه جواب سلامشم به زور میداد اونم فهمیده بود ، به گوشش رسیده بود ، دیگه دورُ برش آفتابی نمی شد ، یه جورایی ازش فرار میکرد .
روز تولدش یه نفر از اعماق وجودش چیزایی بهش گفت که شنیدنی بود ، از بوی گند نفرت حالش به هم خورد ، و اینبار سعی کرد با تمام وجودش اونُ ببخشه ، باید نشون میداد که بخشیدتش و همین کارم کرد ، دوباره عهد شکنی کرد همون کاری رُ کرد که فکر میکرد درسته......
بعد از اون روابط بهتر شد دیگه جواب سلامشُ به سردی نمی داد ، همه سعی خودشُ میکرد که دیگه ازش دلخور نباشه ....
همین پری روز بود که خودشُ تو اتاق دختره دید ، جلوی کتابخونش ، قرآنشُ دید ، دعای قبل از مطالعه رُ که جلوی کتاباش بود ، تفسیر موضیعی قرآنُ دید ، اون کتاب شعرُ دید که پارسال تولدش بهش هدیه داده بود ، با او جمله که هنوزم صفحه اول کتاب بود :
"تقدیم به بهترین مدیر دنیا ، زهرای عزیز، تولدت مبارک 3/12/83 "
و همینطور اون کتابُ که به مناسبت تولدش هدیه گرفته بود و بعدا بهش پس داده بود ، لای اون کتابُ دید ، از اون سکه تو کتاب خبری نبود ، ولی چسبش هنوز بود ، چسبی که با اون سکه رُ چسبونده بود ، در یک لحظه با تمام وجودش براش آرزوی خوشبختی کرد.....
یه لحظه ی ناب رُ تجربه کرد ، از خدا خواست که هرگز اون لحظه ناب و اون احساس زیبا رُ از یاد نبره .
چیه؟ ... بازم ... دوباره یادت افتاد ... این بار هم خواستی ازش فرار کنی ولی نشد ؟! ... باز خواستی خودت رو توجیه کنی ولی نتونستی هیچ دلیل قانع کننده ای پیدا کنی ؟! ... بازم درگیر سرزنش شدی؟! ... سرزنشی که فکر می کنی از طرف منه ؟! ... بازم همون قصه قدیمی ؟ ... یه موقعی به خاطر طرز فکری که داشتی یه کاری انجام دادی و چیزایی گفتی که مطمئن بودی درسته ولی حالا که درباره ش فکر می کنی احساس می کنی اشتباه بوده و فکر می کنی که چقدر بد بودی ؟ ... توی چیزی که اصلا به تو مربوط نبوده دخالت کردی ؟ ... دل کسی رو رنجوندی ... باعث شدی چشمایی بارونی بشه ... باعث شدی احساس تنهایی کنه ... خودت رو نمی تونی ببخشی ؟! ... مگه نه ؟!
چیه ؟! ... وقتی آخر نوشته داداش روح الله رو می خوندی از خودت متنفر شدی ؟ ... چون تو هم یه بار با کسی همین کار رو کردی ؟... ولی از وقتی که رشد کردی و تجربه های جدید رو بدست آوردی دیگه نتونستی خودت رو ببخشی ؟... وقتی طعم عاشق بودن رو چشیدی از اینکه یادت می افته که بال پرواز یه پروانه ی عاشق رو خراش دادی دیوونه می شی ؟ ... ولی تو اون موقع نمی دونستی که " خراش یعنی مرگ پرواز و اگر حس کسی ، روحیه ی کسی ، علاقه و عشق کسی رو خراشیدی پرواز رو در او کشتی (*)"
چیه ؟ ... مث یه کابوس شده ؟ ... مث سایه همش دنبالته ؟ ... اون فرد دیگه باهات مشکلی نداره ... خیلی وقته ... ولی تو هر روزخودت رو توی یه دادگاه محاکمه می کنی ... و فکر می کنی این محاکمه توی دادگاه منه و من قاضیشم ... روزی به این همه کمک می کنی و لبخند رو روی لباشون میاری ... توی همین تورها ... همین امروز ... مگه همه توی فرم نظر سنجی جایی که نوشته بود طرز برخورد راهنمایان تور با شما نزده بودن عالی ... هان ؟ ... تو کاری می کنی که همه از این چند ساعت لذت کافی رو ببرن ... مگه غیر از اینه ؟! مگه همشون وقتی داشتن می رفتن این همه ازت تشکر نکردن ؟! ... مگه نگفتن براشون یه روز خاطره انگیز رو رقم زدی ؟! هان ؟! ... تو آینده رو جلوی روت داری ... چرا می خوای با این افکار خرابش کنی ... مهم اینه که تو فهمیدی که کارت اشتباه بودی و داری جبران می کنی ... تو در حال رشدی ... شاید همین عقایدی که الان داری چند سال دیگه مخالفشون بشی چون تجربیاتت زیاد می شه ... می تونی بفهمی که چی می گم ؟! ... اگه فکر می کنی با تنبیه خودت چیزی بدست میاری به جز اینکه لحظه حالت هم از دست می دی به کارت ادامه بده ... ولی لطفاً به پای من ننویس ... لحظه حال رو دریاب که اگه از دست رفت هر چی غصه هم بخوری دیگه برنمی گرده .
همراه همیشگی تو : وجدانت
پ . ن : قسمت(*) برگرفته از کتاب احساس عشق هدا
می شه بس کنی ؟!... می شه تمومش کنی ؟! چی رو ؟! خودت بهتر می دونی ! ... می دونم می خوای چی بگی ... ولی گوش کن بهت چی می گم ... ببین چند وقته باهات سر این مساله درگیر میشم ... قرار نیست همه از دست تو راضی باشن ... قرار نیست که همیشه رفتارت یه جوری باشه که دیگران ناراحت نشن ولی خودت این قدر ناراحت بشی که بریزی توی خودت ومعده درد بگیری .
گوش کن ببین بهت چی می گم ... صد بار گفتم بازم می گم ... آدم ها در حال رشدن ... قرار نیست همیشه یه جور باقی بمونن ... می فهمی ؟! ... اگه یه موقعی به یه سری دلایل با کسی دوست شدی ولی حالا اون دلایل وجود نداره نباید هی خودت رو سرزنش کنی که چرا دیگه با اونا در تماس نیستی ... خوب معلومه ! چون دیگه اون دلیل اولیه وجود نداره ... حالا دلیل نداره که وقتی بهت می گن : خیلی بی معرفتی و حتا دیگه دلتم برامون تنگ نمی شه و یعنی این قدر برات ارزش نداریم که یه تلفن کوچیک بزنی ... هی بی خودی دلیل بیاری و بخوای یه جوری از دلشون در بیاری و بهشون قول بدی که زود به زود بهشون زنگ بزنی در صورتی که می دونی این کار رو نمی کنی ... راحت باش ... قرار نیست همیشه یه جور باشی ... اینو بفهم !
دلم می خواد سال جدید روی این مساله کار کنی ... دلیل نداره هی برای این و اون یه ماسک مهربون بزنی و بپذیری که همه تقصیرها به گردن تو ِ ... تو در حال رشد هستی ... فکرت و احساساتت در حال رشد ... از خودت انتظارات نا معقول نداشته باش ! ... همیشه یادت باشه نمی تونی همه رو از خودت راضی نگه داری ... پس خودت باش و اونجوری که دوست داری رفتار کن ... بدون ماسک و نقاب ! ... این زندگی خودته... ازش لذت ببر ... لحظاتت رو با این افکار خراب نکن ... سال نو مبارک !